Voor een decemberochtend was het zeker een zachte dag wat het weer betrof. De winter was normaal de tijd van het jaar waar de beren hun winterslaap begonnen te houden en het maakte hem om de een andere manier humeurig dat hij niet gewoon de hele winter kon doorslapen zoals een gewone beer. Evan was hij op een willekeurige zitbare steen gaan zitten om uit te rusten terwijl zijn bruine ogen de hele plek bekeken. Sunrise Forest was altijd al een van zijn favoriete plekken geweest om te gaan relaxen. Niemand die je kwam storen want alle mensen die hier heen kwamen, waren hier voor dezelfde redenen. Alleen Fred had nog een rede om hier te zijn. Een lichte glimlach gleed over zijn lippen terwijl hij de kopie van een notitie uit zijn broekzak haalde voor een proef voor een persoon die interesse had in de tribe. Het zou bijna gaan beginnen, dus het werd tijd dat hij maar eens opstond en zijn weg baande naar Shadowham. Met zijn hand wreef hij afwezig over zijn baard terwijl hij tussen de varens liep, richting de plek van afspraak, de stad met de vele essentiële informatie over de bloodmoons waar Fred zijn interesse had op gepind, maar nooit had hij enige vorm van informatie gevonden elke keer dat hij naar hier was gekomen. Zijn bril duwde hij met zijn wijsvinger beter op zijn neus nadat hij op zijn horloge had gekeken. Hij had nog even tijd voor hij aan die fontein moest zijn.

Fred ging één van de gebouwen binnen, de deur piepte gewelddadig zodra hij zijn hand er tegen had gezet om deze te openen, maar algoed gaf hij mee en was hij blijkbaar vrij om binnen te wandelen.
Het was hier stoffig, muffig en het rook naar oude boeken, dus dit was al zeker een plek die boeken bevatte, interessant. Zijn bruine ogen moesten zich aanpassen aan het weinige licht dat dit gebouw kreeg door alle klimop die de ramen had bedekt. Uit zijn broekzak besloot hij dan maar zijn mobiel te nemen voor toch een beetje licht te krijgen waardoor de boekenkast waarvan hij de geur had opgevangen, meteen in zicht kwam. "Nice," mompelde hij terwijl hij zijn ogen liet glijden over elke rug van het boek om dan het boek dat hem het meest interesseerde, van de plank haalde waarop het stond en het in zijn tas stopte. Hij had immers niet zo veel tijd meer.
Het oude huis had hij verlaten, de deur had hij dicht gedaan zodat niemand ooit zou weten dat er iemand was geweest en hij had zijn weg gebaand naar de plek der ontmoeting. Zijn suikerspinroze haren waren de persoon alvast wel opgevallen terwijl zijn bruine ogen gericht waren naar een bruinharig meisje dat vast Malia moest zijn. "Jij moet vast Malia Sands zijn," begon hij en hij stak zijn hand uit. "Mijn naam is Fred, tribeleader van 'The Undying souls'. Vertel me eens wat meer over jezelf." Meteen met de deur in huis vallen, dat was een gekenmerkte eigenschap van deze 26-jarige kerel, zijn bruine ogen keken haar afwachtend aan terwijl hij een en al oor was.

Deze meid was duidelijk van haar stuk gebracht toen hij meteen gewoon met de deur in huis viel, het bracht een kleine glimlach op zijn lippen toen ze even stil was en zijn bruine ogen bekeken haar aandachtig toen ze leek na te denken over wat ze exact ging zeggen op dit moment. 'Fred, goedemorgen' groette ze hem eindelijk met spraak terug. 'Nou... Mijn naam weet je. Dat is Malia Sands. Ik ben 19 jaar, en geen ouders. Ik heb ergens nog wel een broertje, hoop ik. Ik ben zo goed als blind aan mijn rechteroog.' Hij knikte vol belangstelling, toen ze sprak over dat kleine litteken dat hij nabij haar oog had opgemerkt. 'Ik vind jagen leuk?' klonk ze onzeker. 'En ik weet dat ik een shifter ben, maar ik heb geen idee in wat.' Een jongere dus. Die hadden hulp nodig bij hun eerste shift dus haar echt weigeren kon hij al niet, maar toch ging hij haar in spanning houden, want dat was nu iets wat hij eenmaal graag deed bij groentjes. 'En ummh... Verder.. Verder heb ik niets. Ik ben niet bijzonder. Ben gewoon ik. Gewoon Malia.' Hij sloeg zijn armen over elkaar en liep eens rond haar. "Dan heb ik nog een aantal vragen voor je Malia. Waarom deze Tribe? Waarom zouden wij jou in onze kring verwelkomen en is jagen het enige wat je leuk vindt want dat lijkt me nogal eentonig niet? Zijn er nog dingen die in jouw interesseveld liggen of is dit werkelijk alles?" vroeg hij haar met een serieuze stem. Eenmaal hij zijn cirkeltje rond haar had gewandelt, was hij voor haar gaan staan en was er een glimlach op zijn gezicht verschenen. "Het is mijn taak om jullie jongeren te helpen bij de eerste shift. Ik denk dat je ongeveer al wel weet hoe pijnlijk deze kan verlopen en vertrouw me maar, mijn dierenvorm is een beer, dat was géén pretje om in te transformeren zeker omdat een beer een stuk groter is dan ikzelf ooit zal worden," kort stootte hij een lach uit. "Maar wees welkom bij de Undying Souls, ik zal zo goed mogelijk je bijstaan bij je eerste shift," sprak hij met een vriendelijke maar toch ietwat stijve glimlach terwijl hij haar zijn hand uitstak als een verwelkoming.