Er gingen vele verhalen de ronde over Stonebay, maar hij was niet van plan om er gevaarlijke dingen te gaan doen. Hoewel het aanlokkelijk klonk, toch was de jongen zo verstandig om zich niet te branden aan het gewond raken aan die scherpe rotsen zoals men zei. Met een jute zak om zijn middel geslagen en met een zelf gemaakt net had Dregoe de reis gestart naar Stonebay. Het was een heel eind lopen, maar hij had zijn zwaard bij zich voor het geval hij vechten moest. Ook al zag hij er jong uit een bekwaam vechter was hij wel al, al bezat Dre nog niet de kracht van een volwassen man. Zijn voetstappen brachten hem richting warmere gebieden tot hij de zilte lucht van de zee rook. Het was vreemd, maar die geur werd landinwaarts geblazen door de wind. Dregoe rook dat er ook een grote hitte van de meest rechtse kant af kwam. Zijn nieuwsgierigheid om voedsel soorten te vinden die men tijdens strenge winters kon in slaan maakte dat hij vele dingen ging onderzoeken. Na nog een kilometer of twee gelopen te hebben kwam hij bij een paar duinen aan, maar de zee kon hij nog niet zien. Pas toen hij een duin of vier over gestoken was zag hij een dunne kabbelende stroom, maar het was geen echte stroom, maar de zee zelve. Zijn ogen werden even wat groter. Het was nu al een prachtig gezicht. Door het mulle zand van de duinen kwam hij niet echt snel vooruit, maar uit eindelijk haalde Dregoe het hagel witte strand waar zo veel over verteld was. Het was prachtig en water, zout water voor zo ver het oog reikte. Even ging hij zitten om bij te komen. Het was toch wel een hele reis voor zo'n jonge jongen geweest, zeker de duinen. Dregoe bleef rustig richting de zee kijken terwijl zijn ademhaling weer normaal werd. Dat niemand hier in de buurt wilde wonen? Er stonden geen huizen nog tenten, maar de volwassenen zouden zo wel hun redenen hebben natuurlijk. Zijn blik viel op een krab niet ver bij hem vandaan. Dregoe reikte voorzichtig naar het net en zwiepte het in een beweging op de krab af. Mis! Grrr! Maar goed dit waren andere dieren dan knagers. Dregoe stond op en haalde nog eens uit dit keer was het raak. Het was voor hem twee handen groot dier. Snel gooide hij het in de zak en zocht verder naar krabben.

(Open)

Toen Malia bij het zand aangekomen was, had ze haar schoenen uitgetrokken. Het zand voelde lekkerder aan haar blote voeten en zonder schoenen liep het lekkerder. Ze zuchtte toen ze merkte dat het zand vrij hard was en trok snel haar schoenen weer aan. Ze moest en zou dat prachtig witte strand zien. Het klonk namelijk prachtig. De zee geur was niet echt haar ding. Vis vond ze oké, maar niet echt lekker. Ach, als ze iets kon vangen, zou ze het wel doen. Vers gevangen vis was namelijk wel vele malen lekkerder dan de gekochte vis. Het was een hele tocht tot dat ze dat mooie strand had bereikt, en ze was zelfs licht buiten adem. Mmh, ze zou meer moeten doen aan haar conditie. Elke ochtend gaan joggen, of zo? Ze zou wel zien.

Haar attentie werd getrokken door een beweging op het witte strand en ze zag een persoon staan. Voorzichtig liep ze naar de nog onbekende persoon toe. Ze zag nu ook dat het een jongen was, hij een krab had gevangen en deze in een zak gooide. 'Hey daar vreemdeling!' groette ze de jongen. Hij leek iets jonger dan haar te zijn. Op een klein afstandje bleef ze staan. Ze wilde hem niet afschrikken. 'Zijn die krabben nou lekker?' vroeg ze met haar hoofd lichtjes scheef. Ze had nog nooit krab gegeten. Ze leken haar zo hard en taai.

Zijn blik gleed over het strand, maar nog voor hij een volgende krab gevonden had werd zijn aandacht getrokken door een stem. Hij keek om en zag een meisje verderop staan, nou ja meisje? Een jonge vrouw eerder. Dregoe hoorde haar vraag over de krabben en hij rechten zijn rug. 'Ook hallo.' zei hij vriendelijk en planten het stok gedeelte in het zand en dacht na. Hij had vroeger wel eens krab gegeten, maar kon zich de smaak niet herinneren. 'Als ze gaar zijn wel, maar je zult ze dan nog open moeten breken.' zei hij en wees naar de zak die aardig aan het wiebelen was doordat de krab zichzelf probeerde te bevrijden. Hij wilde nog iets zeggen voor zijn blik een nieuwe krab over het strandje heen krabbelde. Hij wilde de kans niet mislopen dus tilde hij het net weer op en wachten tot de krab dichtbij genoeg was en ving hem in een zwiep van het net dit keer. Een speelse grijns verscheen op zijn lippen. Hij had er al twee te pakken Mooier was als er meerdere gevangen werden vandaag natuurlijk, maar het lag er maar net aan of dat ook zou gebeuren? 'Heb je nog nooit eentje gehad? Omdat je het zo vroeg?' vroeg Dregoe en drukte de krab in het net tegen het zand voor hij hem er uit haalde en de krab tussen wijsvinger en duim ook in de zak gooide voor Dregoe zijn blik weer op de jonge vrouw gericht hield.

Ze knikte bij zijn antwoord. Rauw eten ging dus niet, dat was handige informatie om te weten. Ze volgde zijn blik en zag dat hij naar een krab keek. Geïnteresseerd keek ze toe hoe hij het net over de krab gooide. Zo leerde ze elke dag iets bij. Ze luisterde naar de jongen zijn vraag en ze schudde haar hoofd ' Nee dat klopt. Goed geraden ummhh. begon ze. ' ik weet je naam nog niet. Ik ben Malia. Malia Sand.' stelde ze zichzelf voor. Het was bijna zeker dat ze elkaar vaker tegen zouden komen,  zo groot was dit stadje namelijk ook weer niet. Ze keek toe hoe de nu nog naamloze jongen de krab tussen duim en wijsvinger pakte en het in de zak gooide. ' Hoeveel heb je er eigenlijk nodig voor een goede maaltijd?' Ze was nu toch wel nieuwsgierig geworden en als ze een keer geen zin had in vlees of gekocht voedsel kon ze zelf zo een krab vangen en klaarmaken.

Hij had gelijk gehad. Deze dame had dus nog nooit krab gegeten. Maar Dregoe vond het niet erg en glimlachte enkel wat breder. Ze vroeg naar zijn naam en even dacht Dregoe na, misschien was het beter niet geheel zijn naam te noemen, maar dat zou liegen zijn, toch? Hij keek haar even aan voor Dregoe besloot om toch zijn naam te noemen. 'Aangenaam. Ik ben Dregoe moonus.' zei hij en zag dat ze behoorlijk nieuwsgierig begon te worden. Hoeveel krabben? 'Hm, dat ligt eraan. Als je kleintjes hebt heb je er meerdere nodig. Maar anders twee van die grote knapen zoals ik net vast had zijn voldoende tenzij je echt honger hebt dan zul je er drie of vier moeten hebben anders meer.' zei Dregoe en keek even het strand af, maar zag even niet veel meer van de schaaldiertjes lopen. 'Ik wed dat er heel wat mosselen aan de stenen kleven, maar het is hier te gevaarlijk om het water in te gaan jammer genoeg.' Murmelde Dregoe en keek weer richting Malia.