Silas had het eigenlijk best wel leuk in Misarai. Hij leefde er eigenlijk al best een lange tijd, en zoveel herinnert hij zich niet van zijn oude tijd. Hij vond het een geweldig land met veel bijzondere plekken, en het was niet echt zo dat hij zijn oude leven mistte. Eigenlijk leek het een roeping om hier te wonen. Hij leert hier veel, en het zijn zeker aardige mensen. Zijn appartementje samen met zijn moeder was echt een fijne plek, en hij had een heerlijk bed. Eigenlijk zat hij eeuwen in dat bed, hij verliet het zelden behalve voor het leren voor de universiteit. Zo sociaal zat Silas niet  in elkaar, maar dit keer zou dat helemaal veranderen..

De jongen kwam uit zijn bed nadat zijn moeder voor de zoveelste keer zeurde om actiever te worden. En  hij wou haar dit keer maar even blij maken. Hij zou lekker op pad gaan, lekker rondlopen door het geweldige Misarai. Eenmaal opgestaan en aangekleed rende hij het oosten in en kwam uit in een bos. Silas keek om zich heen, en begon langzamer te rennen tot dat hij op een normaal tempo ging lopen. Het zag er geweldig uit. Het mooie koude bos dat helemaal besneeuwd lag in dit seizoen.. De vogels tjirpen hun longen uit hun borstkas en en de takken vielen uit de bomen omdat er teveel sneeuw op leunde.

Plots hoorde hij iemand praten. Het was slecht te verstaan, maar het volgde uiteindelijk op wat meer voetstappen en ver in de verte zag hij vage maar mooie gedaante naar hem toe lopen. De gedaante kwam steeds dichterbij, en steeds meer kreeg Silas een warm gevoel van binnen want het bleek een ontblote jongen te zijn die enorm.. fatsoenlijk? eruit zag. Sil rende steeds dichterbij de knul, en hij werd steeds warmer van binnen. "Hoi.." Hij keek de jongen in de ogen aan. "I-ik ben Silas Achelous.. L.. leuk je te leren k-kennen.." zei hij, en hij voelde zich een beetje rood worden.